ต้นสะแบง

ข้อมูล	รายละเอียด	ภาพประกอบ
ชื่อพฤกษศาสตร์	Dipterocapus intricatus Dyer
วงศ์	DIPTEROCARPACEAE
ชื่อพื้นเมือง	สะแบง (อุตรดิตถ์ ตะวันออกเฉียงเหนือ) ตะแบง (ตะวันออกเฉียงเหนือ) เดียงพลวง ตาด (พล จันทบุรี) ซาด (ชัยภูมิ); เดียงพลวง เดียงโยน (ประจวบคีรีขันธ์) เห่ง (น่าน)
ลักษณะทางนิเวศวิทยา (การกระจายพันธุ์ตามธรรมชาติ)	ขึ้นเป็นกลุ่มๆบริเวณดินทรายเช่นป่าเบญจพรรณป่าเต็งรังและป่าชายหาดทั้งในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือภาคกลางและภาคใต้ออกดอกเดือนพฤศจิกายนถึงเดือนมกราคมติดผลช่วงเดือนธันวาคมถึงเดือนมีนาคม
ชนิดป่าที่พบ	พบขึ้นเป็นกลุ่มตามป่าเบญจพรรณแล้งทั่วประเทศ
ลักษณะทางวนวัฒนวิทยา  - ลำต้น / ลักษณะเนื้อไม้  - ใบ - ดอก - ผล	- ลำต้น/ลักษณะเนื้อไม้ เปลือกหนา สีน้ำตาลหรือเทา แตกเป็นสะเก็ดหนา และเป็นร่องลึก ตามยาว - ใบ ใบมีขนสีขาวปกคลุม ใบ เดี่ยว เรียงเวียนสลับ แผ่นใบรูปไข่ ขนาดใหญ่ กว้าง 10-20 เซนติเมตร ยาว13-25 เซนติเมตร ปลายมน โคนมนหรือหยักเว้าตื้น ฐานเป็นรูปหัวใจ - ดอก ดอกออกรวมเป็นช่อเดี่ยวตามซอกใบใกล้ปลายกิ่ง กลุ่มละ 3-7 ดอก ขนาดดอก 3.5-5 เซนติเมตร แกนก้านรูปซิกแซก ก้านช่อดอกยาว 2-5 เซนติเมตร และมีขนหนาแน่น  ก้านดอกย่อยมีตั้งแต่สั้นมากจนยาวได้ถึง 1 เซนติเมตร กลีบดอก 5 กลีบ สีชมพูสด กลีบดอกรูปกรวย โคนกลีบชิดกันปลายบิดเวียนเป็นรูปกังหัน - ผล แห้งแบบผลผนังชั้นในแข็ง ผลกลม แข็ง เกลี้ยง ไม่มีสันหรือปุ่มด้านบน เมื่ออ่อนมีขนปกคลุม เมื่อแก่เรียบเกลี้ยง ผลแก่สีน้ำตาลเป็นมัน เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 3 เซนติเมตร ปีกที่พัฒนามาจากกลีบเลี้ยงมี 5 ปีก
การขยายพันธุ์	ใช้เมล็ด
ช่วงเวลาออกดอก-ผล	ปลายเดือนมกราคม
การใช้ประโยชน์และความสำคัญ	เป็นไม้ทางเศรษฐกิจ  ใช้ในการก่อสร้าง  ทำเครื่องเรือน  ทำเครื่องใช้ส่วนขี้ซี  (ยางชัน)  ใช้เป็นเชื้อจุดไฟ (ไต้)(จากการสัมภาษณ์และการจัดประชุมเสวนาผู้นำชุมชนและปราชญ์  ผู้รู้ในพื้นที่)
แหล่งอ้างอิง	หนังสือพรรณไม้สวนพฤกษศาสตร์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ เล่ม 2